فرزندان رازدار
فرزندان رازدار
تا چه حد درباره مشکلاتم با فرزندم صحبت کنم تا فرزندان رازدار داشته باشم؟
هر والدی مشکلات خودش را دارد این مشکلات مربوط به مسائل کمابیش جزئی زندگی روزانه مربوط می شود برنامه های پر مشغله زندگی،کارهای پیش پا افتاده وآمدوشدهای پر استرس،مشکلات ارتباطی با دیگران و گاه مشکلات عدم تناسب دخل و خرج…
و گاه جنس مشکلات از نوع سخت و دائمی انها مانند عدم رضایت شغلی،نگرانی های مالی و تعارضات طولانی مدت بین اعضای خانواده و گاه مربوط به هسته اصلی خانواده مثل مشکل بین زوجین می باشد و همیشه ترس از این که نکند این مسائل به بیرون از خانه نفوذ کند ذهن والدین را مشغول می کند
سوال اینجاست چگونه این مسائل را با فرزندم مطرح کنم تا فرزندان رازدار داشته باشم
فرزندان رازدار
در ارتباط با این سوال همواره چند نگرش در ذهن والدین وجود دارد
دسته اول: بسیاری از والدین می گویند که می خواهم فرزندم را از قرار گرفتن در معرض این مشکلات مصون نگه دارم فکر می کنم که فرزندم به اندازه کافی تحت فشارهای مربوط به سنش مثل مدرسه،همتایان،فشارهای رقابتی و… قرار دارد و نمی خواهم بیش از این او را در معرض مشکلاتی قرار دهم که کودک یا نوجوان نمی تواند آنها را حل کند و یا حتی به خوبی درک کند.به علاوه اگر مشکلات را با فرزندم مطرح کنم ممکن است اطلاعات خصوصیمان به بیرون از محیط خانه درز پیدا کند و با این روش فرزندان رازدار تربیت می کنم
در نگاه دیگر ممکن است والدین احساسات دوران کودکی خود را درباره مشکلات و رازهای خانوادگی به یاد آورند.به عنوان مثال آقایی به یاد می آورد که در حد بسیار کمی از مشاجره های والدینش خبر داشت اما در این مورد احساس نگرانی و مسئولیت می کرد(آنها سرهم فریاد می کشیدند و من سرم را زیر بالش پنهان می کردم به این امید که سروصداها بخوابد)
هم چنین بعضی والدین به یاد می اورد که پنهانی یا ناخواسته صحبت هایی را می شنیدند و آرزو می کردند پدر و مادرشان در آن مسائل به آنها دلگرمی بدهند(وقتی در مورد بیماری پدرم شنیدم بسیار وحشت زده شدم و فکر کردم که مریضی او تقصیر من است و آن را با دیگران نیز مطرح کردم)
دسته دوم:بعضی از والدین در مواجهه با مشکلات به سختی می توانند احساسات و رفتار خود را کنترل کنند و در مقابل تنش ها آنها را به فرزندان خود انتقال می دهند.مادری که برای پرسش از وضعیت تحصیلی و رفتاری فرزند خود به مدرسه مراجعه کرده بود می گفت به علت مسئله بیکاری همسرش هم چنین مشکلات مالی ناراحتی های خود را سر فرزند دوازده ساله ی خود خالی می کند او از فرزندش ایراد می گرفت و گاهی هم تنبیه می کرد.این دسته از والدین بیشتر درگیر مسائل زناشویی هستند و مشاجرات طولانی والدین و مشاهده فرزندشان باعث ایجاد احساس ترس،عجز و نگرانی می شود زیرا وقتی فرزندان درگیر مشاجرات والدین می شوند چون خیلی وقت ها چیزی به آن ها گفته نمی شود او نمی تواند سوال کند یا درباره احساسات خود صحبت کند و مسئله به نظرش بدتر از آنچه که هست می آید و ممکن است مثل اکثر کودکان به نتایج وحشتناکی برسدیا خودش را متهم کند معمولا این دسته از والدین فرزندانی مضطرب دارند که مسائل داخل خانه را با دیگران مطرح می کنند
حالا راهکار چیست:
هرگاه می خواهید تصمیم بگیرید تا چه حد در مورد مشکلات پیش آمده با فرزندم صحبت کنم تا فرزندان رازدار داشته باشم باید عوامل بسیاری را مدّنظر داشته باشید، از جمله:
نیازخودتان به حفظ مسائل شخصی:
بعضی مسائل بسیار شخصی یا مربوط به مسائل بین زن و شوهر ویا ارتباط آنها با خانواده یکدیگر می باشد که مطرح کردن آن هاباعث دغدغه بیان آن ها در بیرون از خانواده می شود صحبت با فرزند مسائل را حل نمی کند هیچ،از سمت فرزند به والدین کمکی نیز نمی رسد و باید بین زوجین حفظ شودپس بهتر است از این مسائل را در مقابل فرزندان خود طرح نکنیم تا فرزندان رازدار داشته باشیم
سطح رضایتمندی شماخلق و خوی عاطفی او:
بعضی فرزندان از لحاظ عاطفی بسیار شکننده هستند و اگر مسائل گذرای زندگی و مشکلات را با آن ها مطرح کنیم هیچ کمکی به آن ها نکرده بلکه باعث استرس و اضطراب و مشکلات تحصیلی و عاطفی در آن ها می شویم پس بهتر است تا می توانیم بر اساس خلق و خوی عاطفی فرزند خود از طرح مسائلی که به او مربوط نمی شود یا اگر می شود تنها دغدغه و استرس وی را بالا می برد خودداری کنیم و با این کار فرزندان رازدار داشته باشیم
ولی گاهی چه والدین بخواهند چه نخواهند فرزند آنها از برخوردشان پی به مشکل می برد در این موارد بهترین راهکار مطرح کردن سطح مشکل برای فرزند هست به عنوان مثال(ممکن است من کارم را از دست بدهم)یا (من نگران سلامتی مادربزرگ هستم برای همین نگرانی و استرس را در من دیده ای)
نکته مهم: به او تا اندازه ای مسئله را بگویید که نیاز دارد بداند نه همه جزییات را-بلکه فقط آن اندازه که باب گفتگو باز شود و فرصت پرسیدن سوال هایش را داشته باشدبا این کار مانع از این می شوید که خودش را مقصر مشکلات شما بداند هم چنین از اضطراب فرزندتان کاسته می شود و بهتر می تواند بر تکالیف مدرسه و فعالیت های دیگر خود تمرکز کند.اگر با مسائل دست و پنجه نرم می کنید او شمارا می بیند و درک می کند که نباید مشکلات را مخفی کرد و بسیار خوب است که برای حل مسائلی که خیلی خصوصی نیستند از دیگران کمک گرفت و یاد می گیرد که صحبت کردن درباره مشکلات می تواند التیام بخش باشدو مشکلات غیر خصوصی را نباید به صورت اسرار باقی نگهداشت.البته با این کار فرزندان رازدار خواهید داشت
اگر در مواردی دچار اختلاف با دیگران شده اید اجازه دهید کلیّت مسئله را بداند و سعی کنید وقتی کارتان به مشاجره واقعی می کشد خصوصی و پشت درهای بسته باشد.
وقتی به عنوان والدین صحبت با فرزندم انجام میدهم یادم باشد در زمان مناسب برای عصبانی شدن یا حضور نداشتن خودم عذرخواهی کنم
اگر طبق شرایط گفته شده و آزادانه با فرزند خود گفتگو کنید بدون این که بیش از حد او را تحت فشار صحبت های خود بگذارید احساس می کند برایش اهمیت قائل شده اید
لطفا سوالات و اطلاعات خود را درباره این مطلب در قسمت نظرات با ما و دوستانتان در میان بگذارید
امیدوارم همیشه مراقب میوه زندگیتون باشید…
احتمالا مقاله ها و ویدئوهای زیر مورد علاقه شما است:
چرا فرزندم بزرگ نمی شود(واقعیت های خودکودکانه)
چگونه فرزندان مسئولیت پذیر تربیت کنیم؟(قسمت اول)
چرا فرزندان امروزی با فرزندان گذشته تفاوت دارند؟
بهترین روش های تنبیه کردن کودکان و نوجوانان
