دعوای خواهر برادرها
با دعوای فرزندان چطور برخورد کنیم؟(قسمت دوم)
روانشناسان سال ها مشغول تحقیق و بررسی روان و رفتار انسان ها هستند و در تحقیقات میدانی چندین ساله روی کودکان و نوجوانان به این نکته رسیده اند که اجتماعی شدن مهم ترین خصوصیتی است که کودکان و نوجوانان باید آن را یاد بگیرند
اجتماعی شدن یعنی توانایی ارتباط با دیگران و حل اختلافات پیش آمده می باشد
انسانی که روابط اجتماعی قوی دارد توانایی ارتباط موءثر و حل اختلافات پیش آمده را دارد
یکی از مهم ترین و اساسی ترین موقعیت هایی که کودکان می توانند اجتماعی شدن را یاد بگیرند داخل خانواده می باشد و یکی از اولین تمرین های اجتماعی شدن توانایی ارتباط و حل تعارضات میان خواهر و برادرها یا همسالان می باشد
در قسمت اول با دعوای فرزندان چطور برخورد کنیم به این نکته اشاره کردیم که برای تربیت درست فرزندان و هم چنین ایجاد حس مسئولیت پذیری در آن ها،در هنگام دعوا میان خواهر برادر ها والدین نباید دخالت کنند و باید مسئولیت حل و فصل درگیری و مشاجره را به عهده خود آنها قرار دهند
ولی اگر والدین متوجه شوند که یکی از فرزندان به دیگری زور می گوید نیز نباید هیچ کاری کنند؟
به عنوان یک اصل کلی بدانید که هیچ وقت نباید طرف یکی از فرزندان را بگیرید در هر شرایطی…
زیرا طرفداری کردن از یکی از طرفین دعوا باعث به وجود آمدن حس حسادت در فرزندان شما می شود و در اغلب موارد فرزندی که از طرف والدین مقصر نشان داده می شود حس حسادت شدیدی نسبت به فرزند دیگر می کند
اگر حس حسادت را بوجود آوردید منتظر درگیری و دعواهای شدیدتر میان فرزندانتان باشید
هیچ وقت یک طرف دعوا را مورد نکوهش قرار ندهید و به هیچ وجه سوال تقصیر چه کسی بود را نپرسید…
مگر در مواردی که آسیب جدی وارد شده است یا امکان داشته که وارد شود
ولی اگر فرزند کوچک از طرف فرزند بزرگتر مورد زورگویی و یا تحقیر کلامی قرار گرفت چطور؟
اگر به عهده بچه ها گذاشته شود که اختلاف های بین خود را حل کنند آیا فرزند بزرگتر یا قوی تر،فرزند کوچکتر یا ضعیف تر را آزار یا اذیت نمی کند و این کار اثر بد روی بچه کوچک تر نخواهد گذاشت؟
اگر جلب محبت و توجه والدین به عنوان موضوعی برای رقابت و اختلاف از میان فرزندان برداشته شود هیچ دلیلی وجود ندارد که آنها یکدیگر را دوست نداشته باشند
پس اگر اختلافات میان برادر و خواهرهای کوچکتر با برادر و خواهرهای بزرگترشان بوجود آمد به هیچ وجه سمت فرزند کوچکتر را نگیرید زیرا اگر آتش حسادت فرزندان بزرگتر را روشن کنید باید منتظر عواقب آن باشید
شاید شما بگویید که اگر طرف فرزند کوچکتر را نگیریم مطمئنا فرزند بزرگتر او را استسمار می کند و در تنهایی نیز اورا آزار می دهد
من از شما یک سوال می پرسم اگر این طور هست پس چرا فرزند بزرگتر هروقت دلش بخواهد فرزند کوچکتر را کتک نمی زند؟چرا او تمام وقت به برادر یا خواهر کوچکترش زور نمی گوید؟
ممکن است فرزند بزرگتر گاهی به کوچکترها زور بگوید ولی این امر همیشگی نیست
از آن گذشته شاید فرض کنید که اگر فرزند بزرگتر،کوچکترها را آزار دهد زمینه ی تضعیف اعتماد به نفس آنها محیا می شود و در آینده فرزندانی به اصطلاح تو سری خور می شوند ولی این باور درست نیست زیرا برادر و خواهرهای کوچکتر،فرزندان بزرگتر از خود را دوست دارند و برخلاف حرف های تحقیرآمیز گروه همسالان،مسخره شدن از سوی خواهر یا برادر،زیاد جدی گرفته نمی شود.
تنها نکته ی مهمی که پدر و مادر باید به یاد داشته باشند این است که نباید امتیاز خاص و بزرگی را برای یکی از فرزندان نسبت به دیگر فرزندان قائل شوند تا با این کار آتش حسادت فرزندان نسبت به یکدیگر شعله ور نشود
شاید بهترین موردی که بتوان به آن اشاره کرد داستان حضرت یوسف می باشد که چون پدرش برای او نسبت به برادرانش امتیازات خاصی قائل شده بود حس کینه و دشمنی را در دل برادران نسبت به حضرت ایجاد کرده بود…
لطفا سوالات و اطلاعات خود را در قسمت نظرات با ما و دوستانتان به اشتراک بگذارید www.mivezendegi.ir