میل به تنهایی نوجوان
میل به تنهایی نوجوان
چرا نوجوانم بیشتر اوقات می خواهد تنها باشد؟
من را تنها بگذارید
می خوام با خودم تنها باشم
شام نمیخورم می خوام تنها باشم…
این جملات به گوش اغلب والدین آشنا می باشد و همیشه این سوال را در ذهن والدین ایجاد می کند که
آیا این رفتار فرزندم طبیعی است؟میل به تنهایی نوجوان
شاید او مریض باشه؟
نکنه داره توی اتاق کاری می کنه که نمی خواد من ببینم
ولی به طور معمول هم چنان که کودکان بزرگتر می شوند بیشتر دوست دارند تنها باشند معمولا این علاقه به تنهایی از سن ده سالگی شروع می شود و در دوران بلوغ به اوج خود می رسد
این حالت علاقه به تنها بودن نتیجه رشد طبیعی استقلال در آنهاست ولی با این وجود بعضی از والدین این حالت را دردسرساز می دانند
«وقتی پسرم تنها توی اتاقش هست فکر می کنم که کار درستی نمی کنه و فکر می کنم با این کارش می خواد از اعضای خانواده دوری کنه»
ولی این تنهایی به این دلیل برای والدین تازگی دارد و آنها را مضطرب کرده است که تا قبل از آن یعنی در دوران کودکی وجود والدین در کنار فرزندشان باعث احساس راحتی و امنیت فرزندشان می شد ولی با ورود به سن ده سالگی و رفته رفته فرزندان میل دارد تنها باشد
بچه ها معمولا زمانی که به اتاقشان می روند در را می بندند چون دوست دارند در یک فضای ساکت به آرامش برسند
بعضی از آن ها کتاب می خوانند یا موسیقی گوش می دهند ویا با تلفن صحبت می کنند ولی بیشتر اوقات آن ها مشغول بازی با رایانه و یا گوشی موبایل خود هستند
امروزه وسیله ای که معمولا بیشترین زمان بچه ها را به خود اختصاص می دهد موبایل می باشد
گشت و گذار در شبکه های اجتماعی و یا بازی کردن و ارتباط با دوستان کارهایی است که معمولا بیشترین وقت بچه ها را به خود اختصاص می دهد
ولی جدای از کارهایی که بچه ها در اتاق تنها انجام می دهند واقعا چه چیزی باعث می شود که آن ها میل به این تنهایی داشته باشند؟
تقاضای والدین:
یکی از دلائل میل به تنهایی فرزندان تقاضاهای والدین یا بزرگترها از آن ها می باشد بعد از گذراندن یک روز در کنار آموزگاران و مربیان،سوالات و انتظارات والدین برای آن ها ناراحت کننده می باشد
از آن گذشته بعضی از والدین وقتی فرزندشان را در دیدرس می بینند همزمان چندین وظیفه بر عهده او می گذارند
-حالا که توی اتاق هستی با جارو زمین رو تمیز کن
-الان که توی آشپزخانه هستی سفره رو تمیز کن
-برو آشغال ها رو بزار دم در
-الان که کاری نداری برو نون بخر
و…
و با این کار فرزند شما یاد می گیرد اگر مستقیم به اتاق خودش برود و در را ببندد احتمال کمتری دارد که مجبور شود بیشتر کار کند
اختلافات خانوادگی:
در بعضی از موارد به این دلیل فرزند شما از بقیه دوری می کند که می خواهد از مشکلات فرار کند اختلافات خانوادگی یکی از دلائل اصلی دوری گزینی فرزندان از والدین می باشد وقتی آن ها تنها می شوند به طور موقت از مشکلات رها می شوند
افسردگی:
معمولا اکثر مشاورین تنهایی گزینی را نشانه ی افسردگی می دانند درست است که افراد افسرده میل به تنها بودن دارند ولی هر تنهایی دلیل بر افسردگی نیست
لازم است والدین نشانه های دیگر افسردگی را در فرزند خود ببینند تا یقین کنند که فرزندشان افسردگی گرفته است ولی نشانه های افسردگی شامل یک یا چند مورد از مواردی است که اشاره می کنم
کم اشتهایی،پرخوابی،بی علاقگی به هرچیزی،ماتم گرفتن(زانوی غم بغل کردن)چهره در هم و…
حال که دلائل تنهایی گزینی فرزندان را فهمیدیم این سوال پیش می آید که راهکار درمان ویا جلوگیری از این تنهایی گزینی چیست؟
با او حرف بزنید:میل به تنهایی نوجوان
شاید مهم ترین راهکار مقابله با تنهایی گزینی فرزندان همین باشد که با او حرف بزنید و از او بخواهید در مورد مشکلاتش با شما صحبت کند شاید دلیل تنهایی او مسئولیت های زیادش باشد شاید تکالیف مدرسه علت آن باشد و یا هر دلیل دیگری ممکن است باعث تنهایی گزینی فرزندان باشد وقتی با او صحبت می کنید سعی کنید بیشتر شنونده خوبی باشید و تا جایی که می توانید به او کمک کنید
وارد دنیای مطلوب او شوید:
فرزند شما در ذهن خود دنیایی دارد که با عکس ها و خاطرات و یا رویدادهای جذاب پر شده است اگر می خواهید فرزندتان وقت بیشتری را با شما باشد پس وارد دنیای مطلوب ذهن او شوید یعنی هر آنچه برای او جذاب است را پیدا کنید و سعی کنید با فرزندتان دوتایی انجام دهید این کار می تواند شامل بازی فوتبال باشد و یا دیدن یک فیلم و یا کارتون باشد و یا می تواند شامل بازی کامپیوتری باشد
حفظ حریم خصوصی:میل به تنهایی نوجوان
هر انسانی لازم دارد زمان هایی تنها باشد این تنهایی انتخابی می باشد پس لازم است به رسمیت شناخته شود و شرایط آن فراهم شود
فرزند شما لازم دارد زمان هایی بیرون از خانه تنها باشد و یا داخل اتاقش تنها باشد این امر کاملا طبیعی است پس هیچ وقت سعی نکنید حریم خصوصی او را زیر سوال ببرید و یا با سرک کشیدن در اتاقش پی ببرید که چه کاری انجام می دهد زیرا با این کار از شما دوری می کند
موارد بالا را رعایت کنید و نظرات و سوالات خود را زیر همین مقاله با ما در میان بگذارید
امیدوارم همیشه مراقب میوه زندگیتون باشید…میل به تنهایی نوجوان
لطفا سوالات و اطلاعات خود را در قسمت نظرات با ما و دوستانتان به اشتراک بگذاریدwww.mivezendegi.ir
4 نظر در “چرا فرزندم بیشتر اوقات می خواهد تنها باشد؟”
من که افسردم مامان بابامم اهمیت نمیدن
سلام افسردگی دوران نوجوانی طبیعی هست باید تاجایی که میشه تحرک داشته باشی و فکر خودت باشی
من یه دختر ۱۵ سالم و از ۱۲ سالگی عوض شدم دیگه اون بچه سرحال همیشگی نیستم خانوادم همیشه سر موضوعات مختلف سرزنشم میکنن. اینکه منو با هرکس و ناکسی مقایسه میکنن و خار ام میکنن داره دیوونم میکنه. دیگه احساسو علاقه ای به چیزی ندارم دیگه برای چیزی ذوق نمیکنم برای همین همیشه بهم میگن بی ذوق اما من فقط حوصله واکنش نشون دادن به موضوع بی مزه ای که برای اونا جالبه رو ندارم. مامان و بابام تا جایی که یادمه همیشه دعوا میکردن اون موقع ها خیلی گریه میکردم اما از یه جا به بعد دیگه زدم به سیم اخر با اینکه بچه بودم یادم نیست شاید ۶ یا ۷ ساله بودم خواستم خودمو از بالکن خونمون پرت کنم پایین جایی وایسادم که فقط کافی بود یه قدم بردارم تا مغزم متلاشی بشه اما به پشت سرم که نگاه کردم خواهر کوچیکترم که ۲ یا ۳ سالش بود داشت نگام میکرد رو دیدم دلم نیومد جلوی اون خودمو پرت کنم اومدم پایین و بغلش کردم و بازم گریه کردم اما بعد اون تا جایی که یادمه دیگه گریه نکردم. بعد ۱۱ سالگی کلی فکر خودکشی به سرم زد حتی یه بار از سه طبقه پریدم اما به طور عجیبی اشتباهی رو پاهام فرود اومدم و با پشت افتادم فقط دوماه کمرم درد میکرد لعنتی. الانم که هنوز که هنوزه افسردگی رو دارم همیشه هم هنزفری تو گوشمه و تو اتاق تنهایی اهنگ گوش میدم. اما خانوادم از وضع ناراضی ان منم کاری ازم بر نمیاد اگه هنزفری رو در بیارم دودقیقه ای خوابم میبره. همیشه میخوام با مامانم صحبت کنم و دردم رو بگم و مادر دختری درد و دل کنیم خودش هم همینو میخواد اما تا یه کلمه میگم شروع میکنه به غر زدن که تقصیر خودته اون دوستای ٪#٪~~ خرابت کردن یا از پس که سرت تو گوشیته یا تو اون اتاق خراب شده تنها میمونی دیوونه شدی و…. خب حالا بگید من با این مادر گرامی چطوری بحرفم؟:/ بابام هم که همیشه در حال باز کردن من از سرشه که کلا نمیشه باهاش حرف زد. خلاصه موندم چیکار کنم… شایدم واقعا دیوونم اخه تازگیا ساعت ۳ شب از خواب میپرم و صدا های عجیبی که منو با خودش به پذیرایی میکشه میشنوم وقتی میرم ببینم چخبره همیشه یه ادم سیاه با موهای بلند و قد بلند جلوم میبینم. میخوام جیغ بزنم اما صدام در نمیاد چون یه مشکل دیگم اینه که وقتی میترسم خشکم میزنه و دست و پام سست میشه. اون ادمه صورتش معلوم نیست ولی از هیکل و چهار شونه هاش معلوم مردِ. مرده یه چیز نامعلوم میگه اخرش هم یهو همه جا سیاه میشه بعد که چشمامو میبندم باز میکنم میبینم رو تختمم دستام یخ زده ولی عرق میکنم و سرم این سگ درد میکنه. هفته ای دو بار یا سه بار همین خواب رو ساعت ۳ میبینم نمیدونم خوابه یا نه ولی خیلی میترسم. از ترس اینکه فکر کنن دیوونم به کسی نمیگم. من خواب نمیبینم وقتی هم میبینم همین یارو رو میبینم که خیلی واقعیه یعنی انگار واقعا اونجا بودم جوری که بوها و حس اینکه پاهام رو زمین بوده و راه میرفتم یادم میمونه. خلاصه که فکر کنم همین طوری بگذره دیگه کم کم دیگه کم میارم:))) واقعا نمیدونم قسط ام از این همه زر زر کردن چی بود. ببخشید وقتی توصیه ها برای والدین برای بچشون رو خوندم طاقت نیاوردم با خودم فکر کردم شاید نتونم به زبون بیارم ولی اگه بنویسم شاید بد نباشه•_• خب خدافظ:)
…